Clementine (pol.)
E Gdzieś w pieczarach, gdzieś w kanionach H7 Ta opowieść się zaczyna E Tam fedrował stary górnik, H7 E Co miał córkę Klementynę. Moja luba, moja luba Moja luba Clementine Tyś odeszła mnie na zawsze Tak mi żal Cię Clementine Była moją jasną wróżką Numer dziewięć miała but Z puszek śledzi go zrobiła Zostawiwszy tylko spód Co dzień rano o dziewiątej Wiodła w wodę kaczek sznur Raz potknęła się o kamień I w spieniony wpadła nurt Słodka buzia już pod wodą Z ust bąbelków wykwitł rój A ja pływać nie umiałem I tak cud straciłem swój. Ach straciłem, ach straciłem Ach straciłem Clementine Lecz jej siostrę całowałem Zapomniawszy Clementine. |