Już do odwrotu głos trąbki wzywa, 
Alarmując ze wszech stron. 
Staje wiara w ordynku szczęśliwa, 
Serca biją w zgodny ton. 

Każda twarz się uniesieniem płoni, 
Każdy laskę krzepko dzierży w dłoni, 
A z młodzieńczej się piersi wyrywa 
Pieśń potężna, pieśń jak dzwon.

Gaśnie ognisko i szumią drzewa
Spojrzyj weń ostatni raz.
Niech ci w duszy radośnie zaśpiewa,
Że na zawsze łączą nas

Wspólne troski i radości życia,
Serc harcerskich zjednoczone bicia
I ta przyjaźń najszczersza, prawdziwa,
Którą los połączył nas.